Τελευταια νυχτα του χρονου

2014

Aντι Ημερολογιου






1) Ιανουαριος

2) Φεβρουαριος

3) Μαρτιος

4) Απριλιος

5) Μαιος

6) Ιουνιος

7) Ιουλιος

8) Αυγουστος

9) Σεπτεμβριος

10) Οκτωβριος

11) Νοεμβριος

12) Δεκεμβριος

Merry Christmas

to everyone... Actually.

Aurora.

Σιωπας για να ακουγεσαι.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη “Σιωπάς Για να Ακούγεσαι” 

Υπάρχουν τα συγχωρώ τα γεμάτα έπαρση.

Εννοούν: εγώ ο καλότατος, ο γενναιόκαρδος, ο άριστος, ο ακομπλεξάριστος, συγχωρώ βέβαια εσένα, ο οποίος, σαν μυρμήγκι που είσαι, τι βλάβη θα μπορούσες να μου προξενήσεις…

Υπάρχουν τα συγχωρώ του καλόπαιδου του Θεού!

Δες, Θεέ μου, πόσο εντάξει δούλος Σου είμαι, πόσο καλός μαθητής, Σε υπακούω, ακολουθώ τις διδαχές Σου, μιμούμαι το παράδειγμα Σου, και φρόντισε να με ανταμείψεις σύντομα.

Υπάρχουν τα συγχωρώ τα πανεύκολα.

Τώρα πλέον που το πρόβλημα το οποίο μου προκάλεσες δεν υφίσταται -εσύ με απάτησες μεν, αλλά εγώ τώρα βρήκα έναν άλλο πανέμορφο και πλούσιο άντρα, ευτυχώς δηλαδή που με απάτησες και σώθηκα, άνοιξαν τα μάτια μου-, σου απευθύνω ένα μεγαλειώδες «σε συγχωρώ»! Καμαρώνω μειώνοντας σε. Προσφέρω συγγνώμη άκοπη, χωρίς κόστος, χωρίς θυσία· με αυταρέσκεια. Κυρίως δε στοιχίζει, δεν πονάει διότι όλες οι συνθήκες άλλαξαν, αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που σε συγχωρώ.

Και ασφαλώς, το πιο συνηθισμένο, υπάρχουν συγχωρώ που δεν τα εννοούμε. Τα πετάμε αμέσως, επιπόλαια, τυπικότατα, άδεια σαν φακέλους δίχως επιστολή μέσα, σαν φέιγ βολάν διαφήμισης, σαν ένα ψυχαναγκαστικό και κούφιο χαιρετισμό. Οι ψυχαναγκασμοί είναι πάντα κούφιοι. Μιμούνται ένα περιεχόμενο, αλλά είναι κενοί.

«Τι κάνετε;»
«Καλά! Εσείς;»
«Κι εμείς καλά!»
«Χαίρετε!»
«Πολύ καλημέρα σας!»
«Επίσης!»
«Τα όμοια!»

Ούτε καλά είμαστε, ούτε να χαίρεστε εσείς έχουμε όρεξη, ούτε να είναι καλή η μέρα σας ευχόμαστε όταν εμείς περνάμε μια τόσο ζόρικη μέρα. Τα επίσης δεν έχουν αντιστοιχίες, τα όμοια εννοούν εντελώς ανόμοια. Ετσι άστοχα λέμε τα συγχωρώ, ιδίως άμα θέλουμε να ξεφορτωθούμε κάποιον που θεωρεί χρέος του να ζητάει συγγνώμες, προκειμένου να κοινωνήσει για παράδείγμα, και οφείλει να συλλαβίσει λέξεις: «Συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό».

Αξία έχει να μπορείς να συγχωρείς εκείνον που σε πόνεσε, ενώ ο πόνος διαρκεί και καίει. Η πιο αληθινή, η πιο σπαραχτική συγγνώμη που δόθηκε ποτέ ήταν η συγγνώμη πάνω σε σταυρό από έναν αιμορραγοΰντα νεαρό σταυρωμένο. Τότε μόνο. Ενόσω υποφέρεις από την αδικία που σου έγινε να συγχωρείς, να το εννοείς με καθαρή καρδιά για εκείνον που σε αδίκησε. Να συγχωρείς διότι καταλαβαίνεις ίσως την πρόθεση του τη διαφορετική από την πράξη του. Διότι υποψιάζεσαι το «δεν ξέρει τι κάνει»…
Διότι δέχεσαι πως είναι πλάσμα ατελές και ταλαίπωρο ακριβώς όπως εσύ, πέφτει σε λάθη από αδυναμίες και ανοησίες προπατορικές. Το σπουδαιότερο, διότι δέχεσαι ότι κι εσύ έχεις πράξει ακόμη χειρότερες αδικίες, ακόμη πιο επικίνδυνες κουταμάρες, ασυναισθησίες αλλά και αναισθησίες με εγωισμό εξωφρενικό. Τότε μετράει. Τότε συγχωρείς, τότε λύνεις δεσμά και αποδεσμεύεσαι. Πονώντας.

Oμολογω πως το παραπανω αποσπασμα της  Μαρως Βαμβουνακη μου τσιγκλησε το

ενδιαφερον.Χαμενο καπου αναμεσα σε σκορπιες ιστοσελιδες ψυχοθεραπευτικου

περιεχομενου που βαπτιζονται εν μια νυκτι "your own to take home personal therapist"

ειδικα σε καιρους που η επισκεψη σε εναν επαγγελματια κοστιζει οσο και αν οι καιροι

τελικα το επιβαλλουν.Οσο εκπαιδευμενοι και αν ειμαστε  "sometimes you cant make 

it on your own"

Δεν εχω τιποτα εναντιον σε τετοιες ιστοσελιδες ισα ισα που καποιες φορες χρειαζομαστε

ενα μικρο σπρωξιμο ετσι ωστε να μπει η σκεψη σε διαφορετικη τροχια.


Ουτε διαφωνω με την Βαμβουνακη απλα μου εδωσε  food for thought.


Για μια ακομα περιπτωση που δεν αναφερεται.


Γιατι να μπεις σε μια διαδικασια να συγχωρεσεις καποιον που σε πονεσε?

Δεν εννοω να του το κρατας μανιατικο για μια ζωη ουτε να τον χτυπας με το βουρδουλα

για 100 ζωες ακομα,ουτε και να αδιαφορεις επειδη το σβησε ο χρονος.

Γιατι πρεπει σωνει και ντε να υπαρχει μια αδικια.? Γιατι ετσι σου υπαγορευτηκε-

υπονοηθηκε-υπονομευτηκε απο το περιβαλλον σου και τους οσους γυρω σου που σε

εζησαν να πονας?

Πως να συγχωρεσεις κατι και καποιον οταν νιωθεις οτι δεν εχεις τιποτα να συγχωρεσεις?

Πως να συγχωρεσεις καποιον οταν επελεξε το καλυτερο για την ιδια του τη ζωη?

Πως να συγχωρεσεις καποιον οταν απο ενα σημειο και επειτα δεν ενιωθε οσα θα

ηθελες εσυ να νιωθει?

Πως να συγχωρεσεις καποιον στον οποιο ποτε δε ταιριαζε ποτε δε σου κολλαγε

 το " δε ξερει τι κανει"?

Να συγχωρεσεις μονο και μονο επειδη ΕΣΥ πονεσες?? Αυτο εχει να κανει καθαρα με

σενα και οχι με εκεινον.

Τον εαυτο μου εμαθα να συγχωρω. Ενω ο πονος διαρκει και καιει.

Και γιατι απογοητευσα, και γιατι τον απογοητευσα

 και για τα καραγκιοζλικια τα αναποφευκτα μετα απο δυσκολες στιγμες.



Γιατι πιστευω πως ο καθενας μας στον εαυτο του εχει πολλα να συγχωρεσει.


Διότι δέχεσαι πως είναι πλάσμα ατελές και ταλαίπωρο ακριβώς όπως εσύ, πέφτει σε λάθη από αδυναμίες και ανοησίες προπατορικές. Το σπουδαιότερο, διότι δέχεσαι ότι κι εσύ έχεις πράξει ακόμη χειρότερες αδικίες, ακόμη πιο επικίνδυνες κουταμάρες, ασυναισθησίες αλλά και αναισθησίες με εγωισμό εξωφρενικό. Τότε μετράει. Τότε συγχωρείς, τότε λύνεις δεσμά και αποδεσμεύεσαι. Πονώντας.

Scores and more

The passage of time

demands (that)

this is my choice

letting go

into eternity

happy (because)

Not every man really lives

Read all about it

all of them

Always

Right here...

A year later

κανα δυο μονο πραγματα


Full health restored


Full strength restored.


Completely

Kαλο Tαξιδι

Ενα απο τα ωραιοτερα πραγματα σε ενα ταξιδι, εξαιρωντας ισως την αναμονη για το ταξιδι

αυτο καθαυτο, ειναι οι αισθησεις που δημιουργουνται στον οδηγο την ωρα που οδηγει.

Τη στιγμη που νιωθει πως το αυτοκινητο καταπινει τα χιλιομετρα με μια ομορφη μελωδια

σαν αυτη στο background

εκεινη τη στιγμη που νιωθει την δυναμη των ιππων στα χερια του και στα ποδια του

και κοιτα εξω απο το παραθυρο.

"Τα μακρινα πανε μαζι σου τα κοντινα πανε αντιθετα"

Παιρνω μαζι μου τα βουνα και φευγουν πισω μου τα χιλιομετρα και οι κολωνες της

ΔΕΗ.

Παιρνω μαζι μου αναμνησεις μακρινες και τα κοντινα απλα με προσπερνανε....

Εδω ειναι το ταξιδι που τραγουδα και ο Κυρ Νικος ο Πορτοκαλογλου.

Αν επαιζα ποτε το παιχνιδι των αναμνησεων τοτε θα διαλεγα μια συγkεκριμενη αναμνηση

ως μια απο τις ευτυχεστερες μου

Αχ τι φως που τραγουδα και ο Ζιωγαλας

Ηταν καλοκαιρι σιγουρα, Αυγουστος .Ο ηλιος και η ζεστη πλημμυριζαν το αυτοκινητο

τα παραθυρα ανοιχτα στο τερμα.Το φως του Αυγουστιατικου ηλιου να σε τυφλωνει

και να οδηγεις. Καπου χαμενος στο δρομο μεταξυ Χαλκιδικης και Θασου σε ενα χωματινο

δρομο (ειπαμε χαμενος). Χιλιομετρα χωραφιων δεξια και αριστερα μεχρι εκει που φτανει

το ματι με αυτο το χρυσο κιτρινο του σταχιου την εποχη του θερισμου. Αυτη ειναι

και η αγαπημενη μου εικονα της Ν.Ιταλιας  καπως ετσι την εχω φανταστει.

Η μουσικη επιλεγμενα soundtrack για το δρομο με κατι εκλαμψεις ελληνικης ποπ!!! μουσικης

βλ Σαμπανης και μυστηρια τρενα αναμεσα σε Jablosnki και Clash of the titans there is a god

in you.

Aυτο το ριγος στη σπονδυλικη αυτη η ανατριχιλα ειναι τα οδηγα σημεια που σε κανουν

να επικυρωνεις αμεσα το ποσο ευτυχισμενος εισαι.Ταξιδι  αμαξι καλοκαιρι φως μουσικη

Και γελιο .Πως να μη γελασεις.

Τα ΣΕΑ στον Κορυνο εχουν εισοδο και απο τις δυο κατευθυνσεις της Εθνικης Οδου

δε χρειαζεται αναστροφη

Μα πως να μη γελασεις.


....Βαλε μπρος. Ο δρομος ισια παει.

Ξεχασμενα soundtrack

Αλλα ειναι απο ταινιες

αλλα απο διαφημισεις

αλλα απο μια ξεχασμενη playlist


Αλλα παλι ειναι απο ενα παλιο Soundtrack

Imperatrix Mundi

Embracing a darker side....

"The past couple of days your face has changed" that's what i keep hearing

"What do you mean..its probably the beard"i keep repeating as an answer.

Patients,friends parents.

It's not the beard and it cannot remain hidden.

They remember my face.They have seen it like this before.and they have seen it brighter

 sometime after that.

One can not exist without the presence of the other

Darkness and light.

I believe that there is a dark side in everyone of us.Ready to surface when times demand it.

A powerful side with capacities we dare not reveal to others.Driven perhaps by a prejudice

that others will dismiss us,and perhaps capacities that define us as unworthy of love, affection

attention.The fear of rejection.The fear of darkness.

Its true that is not often a side we are most proud of even though it has been the force with

which we have managed to overcome difficult situations-the fear of losing someone close to

us,when we have to rip our heart out with our own hands.A dark side does not mean hate

does not mean unable to show compassion or forgiveness.its not just anger.

Some of us even ignore that there is such a side ..a side away from light.Yet if we accept

that a dark room truly exists then the path is open towards our true self and our self-

completion.it is a part of ourself after all, and there is no need to fight it in order to keep it

inactive.There is no point in denying who we are and no point in accepting that we are

trying to be something we are not.

We are not trying to invent another self, a self capable of doing things that we could not

possibly ever imagine we would do.An alter ego, a dual personality always ready to take

over and save us from trouble.Psychology has a name for it and last time i checked i am

not on neuroleptics.Darkness exists inside us and its closer than we think.We only need

to close our eyes.

Yes our face may change.But there are times when we feel unpenetretable to pain,to sadness

 to sorrow when we feel that a track field is not long enough even if we keep running it for

hours,that no weight is heavy enough and we can keep lifting till our shoulders hurt. It may

 be a cruel side dictating that every relationship in our life is temporary and that we have

to keep going with what we have got. And dealing with one problem at a time.Even the

ones that involve our parents

Cruel yes but also true."Nothing ever lasts forever"

Its a gift not a plague a darker self, every emotion every aspect of our character shows a way

towards completion ,even those  the light cant reach .We are under the wrong impression

that in order to achieve completion everything has to be good and perfect.In fact the exact oposite

is true.In order to find the inner self, our inner power ,in order to complete ourself we need to accept

that inside us there is good and bad there is negative and positive there is the holly and the cursed.

And when times demand so ,then it is the time  to fully comprehend what C.Young meant when

he kept saying that " Gold lies in darkness"

I speak only for myself yet i believe that i am not alone.

People should not be afraid to embrace their darker side. Ιn that way they may come out

much  stronger than before,discovering one of the most powerful capabilities a man has.

Hope.

Light can coexist with darkness and the true understanding of both is what will bring us a

step closer to what we have always hoped for.its what makes us unique,its what makes us human.

A man has a choice...and that choice is what defines him as a man.

I chose to embrace my dark side and it is my choice. My own design.

People will feel let down,people will see a darker face,a colder heart.

I am past the stage of caring what others might say or think

After that its up to us whether we stay in the dark or start making our way up to the light.

Every person forges his own character balancing between the two.

As Lorde sings in this amazing piece

"I may turn my back on mother nature" but i will never turn my back to myself


This is who i am.

Beim nachsten mal in Deutsch fur die bessere verstandlichkeit.

who's next?

First mum...


Now dad...


τωρα θα δουμε απο τι υλικο ειμαστε πραγματι φτιαγμενοι...

H απαντηση

Χρονια τωρα με ταλαιπωρουσε το ιδιο ερωτημα


"Γιατι μου αρεσουν τοσο πολυ τα soundtrack"


ειδικα αυτα με εντονο το επικο στοιχειο, ειδικα αυτα που δε χρειαζονται τα λογια


Τα score απο καποιο blockbuster  η ακομα ακομα και αυτα οπου κυριαρχει το πιανο


Προσπαθουσα μονος να ερμηνευσω


1) ειμαι τοσο πορωμενος με τις αντιστοιχες ταινιες κ γι αυτο τις ξαναζω ετσι.

2) Στο μυαλο μου πλαθω σεναρια με εμενα πρωταγωνιστη

3) ταξιδευω

4) τα γονιδια μου ( λες να μουν απογονος καποιου σπουδαιου του παρελθοντος-καλα

αυτο δε το πιστευα και παρα πολυ -καλα ισως το πιστευα ,μεγαλοπιανομουνα πιο

μικρος)


Πηρα λοιπον την αποφαση να σε ρωτησω


"Γιατι μου αρεσει τοσο πολυ αυτη η μουσικη?"


Δε ξερω αν μου απαντησες βαση με οσα εχεις ακουσει,βαση με οσα εχεις δει,βαση

με το πως με ζεις.Η μιλησε και η επαγγελματικη σου συνειδηση και πειρα.


Με κοιταξες με εκεινο το σοβαρο σου υφος με ελαφρια δοση αποριας



"δε ξερεις αληθεια?' με ρωτησες..




" Γιατι εισαι ανθρωπος με πολυ εντονα συναισθηματα και θελεις οτι ζεις να χει

εντονο το συναισθημα.Εισαι ολος καρδια (για την ακριβεια ειπες you are all heart)

και συνεχισες να κανεις αυτο που εκανες...

ετσι απλα.

ετσι ειναι τα πραγματα!

Ορθιος να μενω εκει που οι αλλοι γονατισανε.

Πέτρα το σώμα που απ΄τη θάλασσα φαγώθηκε
Mέχρι το κόκκαλο να φτάνει ο αέρας
Και περιμένω σαν εργάτης που νυχτώθηκε
Την πληρωμή μιας ατέλειωτης μέρας

Όρθιος να μένω εκεί που οι άλλοι γονατίσανε
Σαν φάρος πριν τον σκεπάσει ένα κύμα
Βράχος που όλοι οι βοριάδες τον σκαλίσανε
Θα μείνω για να μου στείλεις ένα σήμα

Θα μείνω εδώ για να γυρίσεις
Απ' την ελπίδα χτυπημένος
Ξέρω πως δυο ζωές θα αργήσεις
Μα έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος

Θα μείνω εδώ για να γυρίσεις
Απ' την ελπίδα χτυπημένος
Το ξέρω δυο ζωές θα αργήσεις
Μα έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος

Σαν χαρτοπαίχτης που τα φύλλα δεν γυρίσανε
Κι ο μόνος δρόμος που του μένει, να μπλοφάρει
Ένα παιδί που από το χέρι το αφήσανε
Και περιμένει κάποιον να΄ρθει να το πάρει

Όρθιος να μένω εκεί που οι άλλοι γονατίσανε
Σαν φάρος πριν τον σκεπάσει ένα κύμα
Βράχος που όλοι οι βοριάδες τον σκαλίσανε
Θα μείνω για να μου στείλεις ένα σήμα

Θα μείνω εδώ για να γυρίσεις
Απ' την ελπίδα χτυπημένος
Ξέρω πως δυο ζωές θα αργήσεις
Μα έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος

Mια μουσικη..μια ταινια

Η μουσικη..ενα ωραιο κομματι


μια ταινια


ειναι συναισθημα


και ετσι απενοχοποιειται το repeat.


ειναι η πιο βαθια επικυρωση του οτι νιωθεις.

αν ειναι να μεινει μονο ενα πραγμα θα θελα αυτο να ειναι η μουσικη.

Αλλιως

Αν η ενσυναισθηση -λεξη μεχρι περυσι αγνωστη τοσο ετυμολογικα οσο και σε νοημα-


ειχε ενα soundtrack τοτε θα ηταν αυτο το κομματι με τη φωνη της Δημητρας Γαλανη


Η ικανοτητα να βλεπεις με τα ματια του αλλου

Να ακους με τα αυτια του (οσα δε φωναζουν)

Να αισθανεσαι με τη καρδια του.



τωρα ολα ειναι....αλλιως.

"Σσσσσσσσ κανε ησυχια καρπουζα....κοιμαται το μωρο της ........"

Υπαρχουν εικονες στο μυαλο απο αμετρητα καλοκαιρια.Που περασαμε μικροι με τις

οικογενειες μας σε μια βεραντα την στιγμη που η ζεστη ελιωνε και τις πετρες ,καποιο

μεσημερι. Που τον μονοτονο ηχο απο τα τζιτζικια θα διεκοπτε η φωνη ενος παλιατζη

ενος καρπουζα ενος ψαρα ενος πλανοδιου ανθοπωλη.

Παρακατω ειναι μια τετοια εικονα που ωστοσο δεν την εχω ζησει εγω και ομως μου

ειναι τοσο οικεια.

Η παρεα να καθεται σε μια βεραντα.μολις θα χαν τελειωσει το φαγητο με τις μπυρες

ακομα στο τραπεζι.Οι αντρες να μη φορανε μπλουζα απο πανω και οι γυναικες με τα

τυπικα καλοκαιρινα φορεματα τους να καπνιζουν και να προσπαθουν να βαλουν μια

ταξη στο τραπεζι μεχρι να ερθει το γλυκο.

Αυτη ειναι η εικονα μου του κατακαλοκαιρου.Δανεισμενη, χαρισμενη αλλα σε καθε

περιπτωση οταν θα μπαινει ο Αυγουστος θα γινεται εικονα.

Στο μεσα δωματιο η αγωνιωδης προσπαθεια μιας μητερας να κοιμισει τη μικρη της

που αντιστεκεται και κλαιει με λυγμο.Οταν επιτελους το καταφερνει και βγαινει να κατσει

μαζι με τη παρεα, περνα αυτος με τα καρπουζια και η φωνη απο το μικροφωνο

 χτυπαει στα μηλιγγια.

Ευθυς θα πεταχτει σαν  ελατηριο ο θειος της να φωναξει "Ε ρε μαστορα κανε ησυχια

κοιμαται το μωρο της ......"

Αφορμη? δεν υπαρχει αφορμη

 σε λιγο μπαινει ο Αυγουστος τελειωνουν και οι αναρτησεις


Ψεμα.


Υπαρχει αφορμη

Ειναι αναθεματισμενα αυτα τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης.

Θες να στειλεις σε μια φιλη σου τι κανει το μικρο της που χτυπησε και το αναθεματισμενο

θα βγαλει και αλλες επιλογες απο τα αρχικα γραμματα ονοματος απο κατω.

και εχουν και φωτογραφια.

Πως γινεται να ξεμυτιζουν ετσι ξαφνικα οι φωτογραφιες μετα απο τοσο καιρο.?

Εγω τις προτιμω ξεχασμενες, ξενυχτισμενες και αδεσποτες, ας κυκλοφορουν παντου

 εκτος απο εδω.

το μαρτυρα το αποτυπωμα της γροθιας στο γραφειο..



Αυτο τον Αυγουστο εγω δεν εχω καμια ευχη για μενα.Οτι ηθελα συμβαινει.

Εχω ομως  μια  επιθυμια.


Αυτο τον Αυγουστο θα ηθελα τα τζιτζικια, o καρπουζας,ο ανθοπωλης, ο ψαρας ,

ο Ρομα παλιατζης, οι φιλοι ,η οικογενεια,ο συντροφος, ο εραστης ο οποιοσδηποτε

να κανει ενα ζεστο καλοκαιρινο μεσημερι για λιγες ωρες ησυχια


Κοιμαται το μωρο της Δαφνης.

Φως.

Ξυπνησα παλι ιδρωμενος ξημερωματα ,καταλoιπο ημερολογιακο μιας περυσινης τετοιας

εποχης.Δεν υπηρχε πετσετα στο κεφαλι, αυτη τη φορα δεν υπηρχε πυρετος και  ριγη.

Με δυσκολια κατευθυνθηκα στο μπανιο .Στο πρωτο, το αλλο παραμενει κλειδωμενο.

Μισοσκοταδο....ελαχιστο φως εμπαινε στο σπιτι απο το σαλονι, μολις ειχε αρχισει

να χαραζει

Σταθηκα μπροστα στο καθρεφτη..με αυτο το λιγο απαραιτητο φως,ενωπιος ενωπιω μετα

απο πολυ καιρο.

Ακομα και ετσι, σε αυτο το φως, το πρωτο μου  αγουροξυπνημενο χαμογελο αμεσως

αποκαλυψε αυτη τη μικρη αδυναμια του πλαγιου τομεα μου να σταθει ευθυτενης και

αξιοπρεπως στο ιδιο τοξο και στην ιδια ευθεια με τα υπολοιπα δοντια.Σα να νιωθει μειο-

νεκτικος  και να μενει πισω αφηνοντας το φως να φωτιζει ολα τα υπολοιπα και

αυτο να μενει στη σκια.


Μεταμερισμος....το φαινομενο οπου τα πραγματα φαινονται αλλιως σε διαφορετικες

εντασεις φωτος και αναλογα με το ευρος της γωνιας παρατηρησης.


Κατω απο ποιο φως και ποιες γωνιες φαινεται η ψυχη,ο χαρακτηρας,

το συνολο των επιθετων που εχουμε δωσει σε ενα ατομο ακομα και στον εαυτο μας.?

Στο μυαλο μου εκεινη τη στιγμη περασαν υποθετικες μακρινες κουβεντες τριτων

 αυθαιρετα συμπερασματα που δε θα απεχουν και πολυ απο τη πραγματικοτητα,

οσων τα ξεστομισαν,  λογια που ειπωθηκαν για να ανακουφισουν.


" Ο μεγαλυτερος μυθος ειναι οτι οι ανθρωποι αλλαζουν ειδικα σε τετοια ηλικια"

"οτι ηταν, λογικα αυτο θα ειναι και αργοτερα "

"καλος ανθρωπος αλλα με τετοιο χαρακτηρα δε κανει"

"....μη τολμησει....."!

  Nα μη τολμησω....


Κοιτουσα με αλλη διαθεση το καθρεφτη.με διαθεση να διακρινω το φως στο σκοταδι.

Με διαθεση να λουστω σε αυτο το φως οπως ακριβως το παγωμενο νερο που ριχνω

πανω μου καθε πρωι για να καταφερω να ξυπνησω.


Μου εμαθαν να λεω και να σκεφτομαι πως "δε με αφορα" τοσο συχνα που εγινε κτημα

μου.

Δε με αφορα.

Δεν εχω τιποτα να αποδειξω δεν επιδιωκω τιποτα να αποδειξω.Ξερω ομως πια πως ειναι

τελειως διαφορετικο να διαπραγματευεσαι με αυτα που εχεις και τελειως διαφορετικο

με αυτα που ελπιζεις να αποκτησεις.

Το ξημερωμα αυτο την ωρα που το νερο ακουμπησε το προσωπο μου ενιωθα πραγματι

ευγνωμοσυνη για αυτο που εβλεπα στο καθεφτη. Mετα απο πολυ καιρο.Για ο,τι ειχα

αποκτησει.

Εντελως σχιζοφρενικα διαπιστωσα,καταλαβα σε πεισμα των αυθαιρετων συμπερασματων,

ποσο ειχα αλλαξει.Ενιωθα ευγνωμων για τα ατομα, καταστασεις και ιδιοτητες που

προσελκυσα στη ζωη μου το τελευταιο διαστημα και ολα με εμαθαν κατι. Ολα με

βοηθησαν.

Ειδικα το τελευταιο μου μαθημα ηταν και το μεγαλυτερο και ασ μη στο πα ποτε.

Μεταμερισμος....το φαινομενο οπου τα πραγματα φαινονται αλλιως σε διαφορετικες

εντασεις φωτος και αναλογα με το ευρος της γωνιας παρατηρησης.

Ολα φαινοντουσταν αλλιως εκει στο μισοσκοταδο. Η μηπως ηταν ?

"ο μεγαλυτερος μυθος ειναι οτι οι ανθρωποι  αλλαζουν ειδικα σε τετοια ηλικια.."

ναι

μου  θυμιζει λιγο : Τα αυτοανοσα δε νικιουνται..


οι γνωμες αλλωστε ειναι σαν τις μυτες.Ολοι εχουν απο μια.

Dust and light.

Ολα αρχιζουν εδω

ολα ειναι εδω



ολα ειναι στο τωρα



μια ζωη αναμονη για τη καλυτερη ,τη καταλληλη στιγμη



δεν υπαρχουν καλυτερες,καταλληλες στιγμες.



κανεις δε θα περασει απο τη "γωνια" που στεκεσαι και περιμενεις.



η ζωη ειναι ενα τρελο λεωφορειο διχως φρενα που δε μπορεις να περιμενεις να


σταματησει οποτε σου κανει κεφι



ενα χαλασμενο καρουζελ που γυρνα με δαιμωνιωδη ταχυτητα.


οποιος προλαβει



ολα αρχιζουν εδω.



αποψε.

Κοιτα να δεις τι θυμηθηκα τωρα.

Αυτη η αναρτηση ειναι για λιγο μεγαλυτερα παιδια..



Ποσες φορες ξυπνησαμε πιο νωρις για να προλαβουμε ενα επεισοδιο

Ποσες φορες δε παρατησαμε για λιγο τις ασκησεις μαθηματικων.

Ποσες φορες δε ξενυχτησαμε.




1.

Ο κεντρικος ηρωας ειναι ο Sanshiro Sugata πρωταθλητης σε ενα παιχνιδι μαχης μεταξυ

ρομποτ.Το ρομποτ του ο Jumaru με εκανε να μετραω υπερωριες μπροστα στη TV.

"το Jumaru επιτιθεται....που ειναι ο κουνουπης?" "Μπραβο....εισαι σπουδαιος.."



2.

Εδω παει το σχετικο με τα ξενυχτια.οταν πρωτοπροβληθηκε στην Ελλαδα η ωρα

μεταδοσης ηταν αργα το βραδυ.ολοι νομιζαμε πως ειμασταν ο Lion-o με τη σπαθαρα.




3.

Ενταξει ...αθανασια.η αδερφη μου οταν μια φορα στα γενεθλια της ρωτηθηκε τι δωρο

θελει απαντησε φυσικοτατα "μα το ηλεκτρονικο βιβλιο της Πενυ" ανηψιας του Σαινη

το οποιο το ηθελε μεσα σε ενα υπογειο που θα ειχε και σοφιτα και πισινα και ενα

αλογο.

Ηταν ο προαγγελος των Tablet!!!!!!






4.

Ο Πικος Απικος ο δαιμονιος δημοσιογραφος,η Ματα η ντοματα,ο Θανος το κολοκυθακι

ο Αιμιλιος το μηλο και ο αγαπημενος μου Ερετζουμ 31....jesus!!!! θεικη σειρα!!!!




5.

 o Nτ Αρτανιαν και οι 3 σωματοφυλακες του Δουμα...αλλα με σκυλακια.μαλιστα.

εμενα μου αρεσε ομως. και ασ μην ειχαν παντελονακια!!!!!!






6.

o ροζ πανθηρας σαν ηρωας δε μου λεγε τιποτα...ηταν πολυ σοφτ και ολιγον gay

.ολα τα λεφτα ομως ηταν ο επιθεωρητης και ο μπλε μυρμηγκοφαγος.

"I am gonna get you...ant"!!!!





7.

ναι οκ δε το βλεπα, αλλα το βλεπε η ρενα και μου χαν γινει τσουρεκια επειδη περιμενα

μετα τον Ντ'αρτακαν.εγω εναν Αντονυ  και εναν μεγαλο θειο Γουιλιαμ θυμαμαι απο

ολο αυτο αλλα ηταν απο τις σημαντικοτερες σειρες του 80.για κοριτσακια.






8.

Αυτο παλι δε το χανα ποτε.ημουν μεγας φαν αλλα εχασα το τελευταιο επεισοδιο.

το δα μετα απο 30 χρονια στο youtube.Eιναι οι περιπετειες ενος πιτσιρικα που του

κανει μαγια ενα ξωτικο νομιζω και ταξιδευει το μισο κοσμο στη πλατη μιας χηνας.

Φοβερο ονομα ενος ηρωα της σειρας....."Το κορακι Μπατακι" !!!!!




9.

οκ ανευ σχολιου.ποσα μα ποσα παρτυ...τωρα τα χαιρεται ο Στρατος





10.

Το ονειρο ολων μας τοτε ειναι να χουμε τη τσαντα του που μπορουσε να βγαλει απο

μεσα οτι στο καλο ηθελες.μεγα gadget θα ταν αυτο!!! οχι δε το ζητησα σε γενεθλια.





11.

εδω κανονικα θα γραφα πολλα αλλα...






                                                                     The End.

Ανθρωποι και ζωακια.

Λιγα σκορπια λογια και σκεψεις πριν τη βολτουλα

ειναι καιρος που θελω να γραψω για εναν πολυ σημαντικο ανθρωπο της ζωης μου

και ολο το αποφευγω .

αλλα προτρεχω


Αν οχι ολοι τοτε σιγουρα οι περισσοτεροι ξερουμε το πειραμα του Παβλωφ με το σκυλο

Εν ταχει ο Παβλωφ ανακαλυψε πρωτος το λεγομενο εξαρτημενο αντανακλαστικο.

Διαπιστωσε πως ενω αρχικα μονο η τροφη προκαλουσε τη διεγερση των σιελογονων

αδενων στο σκυλο,αργοτερα και με την πολλαπλη επαναληψη του πειραματος κατεληξε

στο οτι και αλλα ερεθισματα οπως ο βηματισμος του διατροφεα,ο ηχος ενος κουδουνιου

της πορτας,προκαλουσε ακριβως το ιδιο αποτελεσμα.

Αυτος λοιπον ο συνειρμος, η συνδεση μεταξυ δυο διαφορετικων ερεθισματων ονομαστηκε

εξαρτημενο αντανακλαστικο.



Καποιοι πιστευουν πως η συμπεριφορα μας ειναι στην ουσια εξαρτημενα αντανακλαστικα.

Διδαγμενες δηλαδη αντιδρασεις σε οποιοδηποτε ερεθισμα μπορει να δεχτουμε.

Αλλοι βαζουν στο παιχνιδι και την ελευθερη βουληση και λενε οτι τις αντιδρασεις μας

δε τις  καθοριζουν τα ερεθισματα μονο αλλα κ η ελευθερια επιλογης που εχουμε.

Κανεις δεν εχει αδικο .κανεις δεν εχει και απολυτο δικιο.


Επιστρεφω στον ανθρωπο για τον οποιο ηθελα να πω δυο λογια.


Τον ειδα σημερα μετα απο ενα 6μηνο περιπου και κατι ψιλα (ο χρονος μετρησης ειναι

παντα κατι σχετικο και ποικιλλει αναμεσα στους ανθρωπους.αλλοι εχουν αλλη αφετηρια)

Ειχε παει να δει το βαφτισιμιο του που ειχε τους πρωτους του κολυμβητικους αγωνες.

μιλησαμε για λιγο και ηταν αρκετο για να καταλαβω .Που τον ειχα αφησει και που

τον βρηκα.

Ο ανθρωπος αυτος ειχε μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον περιτριγυρισμενο απο ορια αλλα

και απο ορους, αν και οχι πολυ οφθαλμοφανεις,που ωστοσο του επεβαλλαν ποιος πρεπει

να ειναι ετσι ωστε να ειναι αποδεκτος και να μη χαλαει η εικονα του.

Λατρης του σινεμα απο μικρος ειχε -τι πιο φυσικο-μαθει ενα ρολο παρα πολυ καλα.

Το ρολο του καλου παιδιου.Μη παρεξηγηθω ο ανθρωπος δεν επαιζε θεατρο ειναι

και καλο παιδι και καλος ανθρωπος .Απλα ορισμενες φορες με την εννοια ρολο ξεχνουσε

ποιος πραγματικα ηταν και ξεχνουσε πραγματα στην ουσια σημαντικα,προκειμενου να

εκπληρωσει καποια αλλα ετσι ωστε να ανταποκριθει στην αποδεκτη εικονα του

"καλου παιδιου".και το κανε σχεδον με ολους κατ εξακολουθηση.Του ελειπε ο

αυθορμητισμος και δε διστασε να μου το παραδεχτει ,του ελειπε η ελευθερη βουληση.


Hταν μικρο το διαστημα που μιλησαμε αλλα αρκετο για να καταλαβω πως δε βρισκοταν

εκει απο αγγαρεια ουτε για να ενισχυσει την εικονα του.Η ωρα ηταν 8.30 πρωι Σαββατου

και θα μπορουσε να χε λακισει αφου το προηγουμενο βραδυ λογικα θα τελειωσε αργα τη

δουλεια του.και ομως ηταν εκει.

Ο τροπος που μου μιλησε ανετα με αυτοπεποιθηση,προσχαρος και χαμογελαστος τα

θεματα τα οποια συζητησαμε με εκαναν να καταλαβω πως οι αντιδρασεις του δεν υπα-

γορευονταν πλεον απο το ρολο ,δεν ηταν αντανακλαστικες.Κανει οτι θελει οποτε το θελει

και οποτε μπορει και πλεον εκεινος ειναι που θετει τα ορια και τους ορους .

Μου μιλησε για το επικο ξεκαθαρισμα με την οικογενεια του που  του πηρε μηνες.

Μου μιλησε για πολλα.

"Ρε συ Γιωργο αν δε μπορουσα δε θα ερχομουν,μα και μπορουσα και ηθελα."



Χαρηκα για εκεινον μετα τη συντομη κουβεντα μας οταν τον ειδα απο μακρια να παιρνει

αγκαλια τον βρεγμενο βαφτισιμιο του και αυτο να χαμογελαει πλατια που τον ειδε.


Αλλοτε συμπεριφερομαστε σαν οντα ελευθερης βουλησης

και αλλοτε σα ζωακια εκπαιδευμενα που λειτουργουν με εξαρτημενα αντανακλαστικα

εκεινος περασε και απο τα δυο.απ οτι φαινεται εντοπισε ενα επαναλαμβανομενο πιθανα

και λανθασμενο μοτιβο και προσπαθει να το αλλαξει.φαινοταν απελευθερωμενος απο

αυτο και ειχε κανει ενα πολυ μεγαλο βημα.

αυτο μου ειπε.

"πως ειναι παγιδα οι ρολοι και τα σεναρια και στο λεω εγω αυτο ετσι

που εχω ζησει μια ζωη σε ενα σεναριο..."


ηθελα να γραψω γι αυτον γιατι παραμενει ενας καλος ανθρωπος και δε χρειαζεται

 το ρολο.