Eternal Happiness of a weary mind!

Δυο χρονια give or take

Ολα καλα

Στο μυαλο μου και στη σκεψη μου εισαι ο πιο ευτυχισμενος και εξελιγμενος ανθρωπος.

Επαγγελματικα

Συναισθηματικα

Εσωτερικα.


you deserve your happiness.

earned and proved!

An every Xmas tale.

Γιατι παντα θα μας λειπουν τα soundtrack

Photograph.

κοιτα να δεις που τελικα αυτος δεν ειναι καλος μονο στο να τραγουδα τραγουδια

για νανους της γενιας του Durin!!!!!!

Ενα Adagio

" Is this love νονε ?" the little girl asked while browsing some old photos.


"No" he replied..


"This is how love should be"


I can almost swear he could hear an adagio at that moment.

Μα εχθες αργα το βραδυ...

Η ωρα πρεπει να ταν γυρω στις 12 ο καιρος ειχε ελαφρως αρχιζει να αλλαζει.

Οδηγουσα για το σπιτι και ετσι για την αλλαγη ειπα να αλλαξω σταθμο μπας και

βρω καποιον με μουσικη, ειχα μπαιλντισει με αναλυσεις επι αναλυσεων με το

῾δευτερη φορα, πρωτη φορα αριστερα῾

Βρηκα ενα τραγουδι του Ρεμου που ομολογω δε το ξερα αν και ο Ρεμος διαχρονικα

δε με αφηνει αδιαφορο.

Το ακουσα ευχαριστα και επιασα τον εαυτο μου σημερα να το αναζητω να το

ξανακουσω. Απ οτι καταλαβα οι στιχοι πρεπει να ναι του Αντωνη Βαρδη

κατι στο ολο στυλ το προδιδει.

Αδιαφορα αρχιζα να διαβαζω τα σχολια καποιων στο Youtube.

Οκ αλλοι πληγωμενοι αλλοι ακομα ερωτευμενοι αλλοι μονοι αλλοι να βριζουν

αλλοι να βριζουν αυτους που βριζουν και διαφορες προσωπικες ιστοριες ῾παυλα῾

αφιερωσεις.

Θεωρω οτι μαλλον γινεται αυτοματα και αυθαιρετα να προσωποποιουνται μερικα

τραγουδια ,μερη,εικονες δρομοι κοκ αναλογα με τη προσωπικη διαδρομη και τα

βιωματα του καθενος.

Ισως μεσα μου να ηθελα να το αντιμετωπιζα με καποια δοση νοσταλγιας ολο αυτο

Προσπαθησα μετα να μπω στη θεση αυτων των ξενυχτισμενων και μη,απο κατω

στα σχολια.

Οι περισσοτεροι υποθετω εχουμε βρεθει σε αυτη τη θεση που περιγραφει το τραγουδι

αν και οχι ολοι με την ιδια αντιδραση.Νομιζω ρολο παιζει το ῾ ειδικο φορτιο῾της καθε

σχεσης.Η ακομα και το πως εληξε αυτη η σχεση η αν οχι σχεση το οτιδηποτε παραπλησιο

με αυτο.Η ηλικια επισης παιζει το ρολο της.Αλλιως αντιδρας στα 20 με 25 αλλιως στα

30 και αλλιως στα 40.

Η δικια μου αυστηρα αυθαιρετη θεωρηση των πραγματων ειναι πιστευω πως ειναι

θεμα προστασιας του εαυτου.Καταρχην αποφυγη πιθανων διασταυρωσεων των

δρομων των εμπλεκομενων προσωπων.Που σημαινει δε μαρκαρουμε τη διαδρομη

του η της προς τη δουλεια της/του και ολως τυχαιως καθε μερα αποφασιζουμε να πιουμε

καφε στο γωνιακο καφε απεναντι απο τη δουλεια τους.Επισης δεν την αραζουμε

κατω απο τα σπιτια.Εκει πλεον δε μιλαμε για προστασια εαυτου βεβαιως βεβαιως

αλλα για το λεγομενο ῾τα ηθελε ο κωλος μας῾.Περαν ασφαλως και της εισβολης

στην ιδιωτικοτητα του αλλου.

Τωρα για την απευκταια περιπτωση που, οντως οσο και να χεις αποφυγει σαν ο

διαολος το λιβανι να βρεθεις στο δρομο τους,τελικα τους δεις.

Βασικα ψυχραιμια. Χαμογελο.Τιποτα παραπανω.αν ειναι να μιλησετε θα μιλησετε.

Αλλα και παλι ειπαμε βασικο το φορτιο που κουβαλουσε η σχεση.

Προσωπικα ομολογω πως μου χουν συμβει τα σχετικα μετα απο αρκετα χρονια οποτε

τα πραγματα βγηκαν μαλλον ανετα και αυθορμητα.Και ναι ας ηταν και ειδικο το

φορτιο.

Τωρα σε αλλες περιπτωσεις μαλλον εχω υπαρξει τυχερος και προσεκτικος

στο να προστατευω τον εαυτο μου και να μη ζοριζω τη τυχη μου.δε φοβαμαι την

αντιδραση μου νομιζω ειναι κοινη λογικη ειδικα αν καποιος γνωριζει το τι

σημαινει ῾ ανευ ορων῾.Λογικο ειναι να μην περιμενεις πως ο καποιος η καποια

που καποτε μπλεχτηκαν οι ζωες σας θα εχει μονασει και θα ξημεροβραδιαζεται

με τη σκεψη σου.Λογικο να θες το καλυτερο γι αυτον ακομα και αν δεν ειμαστε

εμεις αυτοι που θα το προσφερουμε.


Αν λοιπον συμβει?

Ψυχραιμια,χαμογελο (αναλογα με τις αντοχες του καθενος)

Οι προβολεις μακρια απο μας

Δυστυχως δε θα υπαρχουν παντα σταθμοι μετρο να κατεβουμε να παρουμε το

επομενο ουτε καφετεριες  στη μεση της Αλεξανδρας να χωσουμε το κεφαλι μας

στη τσαντα μας.

Throwback Friday

how  far back i can't recall

yet feels like home

Περι μυστικων

Υπαρχει μονο ενα μυστικο


Ενα δικο μου μη εξομολογημενο μυστικο


που επιλεγω να μην ξεστομισω ποτε.

Σε κανεναν.


Αλλα να ζησω με αυτο.


Στη δουλεια μου εχω να κανω με πληγες καθημερινα


Εχω να κανω με ραμματα και συρραφες.


Αλλες επουλωνονται φυσιολογικα


Αλλες επουλωνονται αλλα καταλοιπουν ουλες.


Ας μεινει ουλη.


Εξαλλου ειμαι απ ολα...οσο χρειαζεται.

There is (still) a god in you.

Και εσυ πως επιζεις μεσα σε ολο αυτο?


θα θελα να σου πω μια καλη κουβεντα πως ολα θα πανε καλα.


Ανεξαρτητα του αποτελεσματος αυτης της περιοδου.


οχι γιατι πρεπει μα γιατι τη πιστευω.


θελω να σου πω πως ολα θα πανε καλα.

Και να μη φοβασαι 

Μη πεταξεις τιποτα.

Θυμαμαι μια παλια φραση του πατερα μου


῾῾Στην οικογενεια μου εμεις τα πραγματα που χαλανε δοκιμαζουμε πρωτα να τα 

φτιαξουμε.Δε τα πεταμε να παρουμε αλλα῾῾

Ειναι πολυ συναισθηματικος τυπος και ας μη το δειχνει ιδιαιτερα.Δενεται πολυ με τα

πραγματα αλλα και με τους ανθρωπους .Ωρες ωρες δε διακρινεις καν αν αναφερεται

σε εμψυχα η αψυχα.


Δε μου το πες ακριβως ετσι αλλα αυτο εννοουσες.

Και ειναι τοσο διαφορετικο πια που με σενα μιλαω.Ακουω.Καταλαβαινω.

Δε ξερω αν αυτο ειναι προοδος.Μια φορα μου χες πει πως δεν επασχα απο

ελλειψη ενσυναισθησης.

Καθε σχεση εχει τις καλες και τις λιγοτερο καλες στιγμες της.Τις ευκολες και τις

δυσκολες.

Εγω προσωπικα στην οικογενεια μου δεν εχω μαθει να πεταω οτι χαλαει


Μου αρεσεις λες και δεν εχω δει εγω ειδικα στη ζωη μου ποτε Holywood

Με συγκινεις και μονο με τη σκεψη μου σε σενα

Λες και δεν εχω δει ποτε ηλιοβασιλεμα

Λες και δεν εχω ακουσει ποτε soundtrack

Το καταλαβαινεις ολο αυτο?


Με συγκινεις.


καλως ηρθες.

Αυστηρα..

I am Sherlocked

Καμια φορα υπερενθουσιαζομαι με καποια πραγματα

Και σα να μην εφτανε αυτο θελω να το ξερεις.

Ο κοσμος να χαλασει θελω να το μοιραστω.


Επρεπε να αγγιξω τα 40 για να παρακολουθησω ισως τη καλυτερη σκηνη

τηλεοπτικης σειρας που εχω δει ποτε.


Σα σεναριο, σαν ηθοποιια, σα μουσικη, σαν διαλογος

Σαν επεισοδιο γιατι ακομα και η τελευταια σκηνη του σου κοβει την ανασα

και μετα αναγκαζεσαι να τη ψαξεις ακουγοντας ακομα αυτο το καταπληκτικο

θεμα.


καμια φορα κανω ακομα σα μικρο παιδι αλλα θελω να το ξερει ολος ο κοσμος.


και ο Cumberbatch μια κλαση ανωτερος του R.D.Junior ,δινει εναν χαρακτηρα

ανθρωπινο, εμμονικο, με παθη και Aspergers και πλαθει τον ηρωα απο την αρχη.


"...but no, this is too intimate

this is your heart and you should have never let it ruin your head..."



S.H.

Γη

Μεγαλωνω.

Δε το καταλαβαινω μονο απο τα χρονια που βαραινουν τη πλατη μου και που αφηνουν

το αποτυπωμα τους στο προσωπο και στα μαλλια μου.

Το καταλαβαινω απο το οτι τα πραγματα που πλεον με συγκινουν αρχιζουν να αυξανονται

με γεωμετρικη προοδο.

Δεν εχει πανω απο μια εβδομαδα που επισκεφτηκα ενα χωριο λιγο εξω απο τη Χαλκιδα

ενα μερος απο το οποιο περνουσα πολυ συχνα μικρος αλλα εχει μεινει στη μνημη μου

λογω των αναφορων ενος πολυ δικου μου ανθρωπου και την ιστορια που το συνοδευει.

Η ιστορια δεν ειναι απο αυτες με ευχαριστη εξελιξη αλλα δεν ειναι της παρουσης.

Εχω και το κακο συνηθειο να τεμνω τα προσωπα και τη ζωη των ανθρωπων, με

τα μερη και τις περιοχες και ετσι δεν ηθελε και πολυ.

Στεναχωρηθηκα καθως περνουσα με το αμαξι  τα στενα του χωριου σκεπτομενος

την ιστορια του φιλου μου και το γεγονος οτι στα ιδια μερη που ημουν εγω εκεινη τη

στιγμη,τα ιδια μερη ειχε περασει και αυτος μια αλλη εποχη .Μια εποχη που τον ειχε

κανει να πιστευει οτι ηταν η αρχη ολης της επομενης του ζωης.

Φτασαμε στο προορισμο,ενα μικρο ομορφο σπιτακι με μεγαλο κηπο λιγο εξω απο το

κεντρο του χωριου.Εκει που ηταν το πατρικο του κουμπαρου της Ελλης.

Παρατηρουσα με προσοχη τις κινησεις του πατερα του φιλου μας και την ανυπομονησια

του να μας δειξει το κηπο του.

Ἑλατε να δειτε τι εχω βαλει ειπε῾

Περνωντας μεσα απο το σπιτακι παρατηρησα οτι ηταν εμφανης η συνεχης προσπαθεια

που απ οτι μας ειπε ξεκινησε χρονια πριν και ακομα συνεχιζεται,να γινει ολοενα

και πιο ομορφο.Με μερακι και προσπαθεια και πολυ δουλεια και απο τους δυο απ οτι

ειπε.

Στο πισω μερος του σπιτιου ηταν μια εκταση λιγοτερο απο στρεμμα σπαρμενη,

καλλιεργημενη γη με ντοματες αγγουρακια λαχανα κουκια κρεμμυδακια και

αλλα διαφορα ζαρζαβατικα .

Με το συστημα αυτοματης υδρευσης και νερο απο τη γεωτρηση του.

Ασχολιοταν απο το πρωι ως το βραδυ μας ειπε και τον απορροφα τοσο πολυ που

ξεχνα που και που και να φαει ακομα.

῾Μονος σας απο το πρωι ως το βραδυ῾ρωτησα.

῾Μονος?" δεν ειμαι ποτε μονος μου απαντησε ...εχω το καλυτερο βοηθο η να πω το

στρατηγο και γυρισε προς το συντροφο της ζωης του μια ευγενικη κυρια που τον

κοιτουσε με καμαρι και μια ανεπαισθητη ελαφρως διακριτη κουραση χρονων στα ματια.

Ἁσε που καποιες φορες ερχεται και ο Κωνσταντινος να μας δει και ετσι εχω οση

βοηθεια χρειαζομαι῾

Δεν αφηνα το μυαλο μου να κανει συνειρμο οχι τουλαχιστο εκεινη τη στιγμη αλλα μου

ηταν αδυνατο να εξακολουθησω να το κανω οταν φευγοντας η μητερα του μας εκοψε

μερικα λουλουδια απο το κηπο.Ελαφρως ακουμπισμενη εξω απο το αμαξι τη παρα

τηρουσα στο παραθυρο του αυτοκινητου να μας δινει συνεχως πραγματα


τοτε ηταν που εφερα στο μυαλο μου τους δικους μου.

Τοτε ηταν που αφησα πια τη συγκινηση να ξεχειλισει.

Μονοι και εκεινοι σε ενα μερος μακρια απο εμενα να κανουν αυτο που τους γεμιζει

περισσοτερο απο ολα

Να ασχολουνται με τη γη τους και πως θα τη βελτιωσουν. Απο το πρωι ως το βραδυ

Τη σταση της κυριας που εβλεπα μπροστα μου την ειχα δει απειρες φορες στο παρελθον

και ομως με συγκινησε εκεινη τη φορα για πρωτη φορα.

Η εικονα της μητερας μου στο τελος μιας δυσκολης ημερας να στεκεται διπλα στο

αυτοκινητο λες και θελει να ρουφηξει λιγο ακομα...παρουσια.

Συνηθως βιαζομαι να φυγω και δε τους αφηνα να χαρουν τη στιγμη.Τη στιγμη που

θελουν να γεμισουν το αυτοκινητο με πραγματα.

Ενα μπουκετο λουλουδια ανεξαιρετως ποιον θα δουν να με συνοδευει.Μια τσαντα με

λαχανικα απο το κηπο τους.Οδηγιες πως να περιποιηθουμε τα λουλουδια ωστε να μη

μας μαραθουν γρηγορα.

Αυτες οι μικρες κινησεις των ανθρωπων με συγκινουν.


Ο δεσμος του ανθρωπου με τη γη του.

Ο δεσμος των γονιων μου μεταξυ τους και με τη γη τους οπως και των γονιων του

Κωνσταντινου στο Βαθυ.

Το πως μεγαλωσα μεσα σε ενα χωραφι γεματο χωματα με ενα κουτι για σπιτι στη μεση

και πως το αντικριζω τωρα 38 χρονια μετα.

Γη ο κοινος παρονομαστης.

Ο Russel Crow στο ρολο του Μονομαχου σε καποιες χαρακτηριστικες στιγμες του

εργου σκυβει και την παιρνει στα χερια του

Ο Orlando Bloom στο Βασιλειο των Ουρανων λεει σε καποια σκηνη ῾Τι ανθρωπος θα

ημουν αν τη γη μου δε προσπαθουσα να τη κανω καλυτερη῾

Ο Mel Gibson σε μια παλια ταινια νομιζω το River λεει πως οτι εχουν και δεν εχουν

βρισκεται εκει σε αυτα τα χωραφια τους και ασ χανει στη μεταφραση.


και υπαρχουν εκατονταδες σκηνες ταινιων με παρομοια παραδειγματα.


Μεγαλωνω και γινομαι ολοενα και πιο μαλθακος και συναισθηματικος.

Ειναι βλεπετε και αυτα τα κομματια καταδοτες....

The Rose.

O Γιώργος στη Ξάνθη

Σουρεαλιστικο αλλα ωραιο

Εννοω η συνυπαρξη αυτων των δυο ονοματων στην ιδια προταση.

Και ομως ετσι ηταν .

Σε ρωτησα πως σου φανηκε και απαντησες beautifull και ηταν και η πιο μεστη

η πιο σωστη λεξη για να το περιγραψεις οντως.

Καλος ο καιρος,βολτες στη παλια πολη ,διαμονη σε ξενοδοχειο που εμενα και εγω.

Βγηκες στο μπαλκονι των γονιων του Δημου και ασυναισθητα χαζευες απεναντι

οπως καποιος αλλος με το ονοματεπωνυμο σου καποια χρονια πριν.

Η βολτα στα στενα της πολης στο παζαρι στη ῾῾παραλια῾῾η καπως ετσι οπως το

λενε τελος παντων.

Οι μυρωδιες του καμμενου ξυλου στις ξυλοσομπες και τα τζακια.

Δε νομιζω να ειχες ακουστικα στα αυτια που να βρεις και χρονο να μεινεις μονος.

Δε ζηλεψα τη βολτα σου στη Ξανθη cuz.!

Oυτε ασφαλως ο προορισμος ειναι κλειδωμενος για μενα.Αν και αν με ρωτουσες

προσωπικα θα σου λεγα την επομενη φορα που θα ερθεις να επισκεφτεις τα Πιερια

τον Ολυμπο και το Πλαταμωνα.Η δικη μου καρδια ειναι εκει.

Αν ζηλεψα κατι απο ολο αυτο ειναι οτι ενας Γιωργος Γιατζης περπατησε φετος το

Πασχα τη Ξανθη με φυσιολογικο καρδιακο ρυθμο και μυικο τονο.

A Game of Shadows

Καπως ετσι...ειναι τα πραγματα για να παραφρασω μια ρηση ενος γνωστου.


Ενα ατελειωτο  παιχνιδι σκιων μεταξυ ανθρωπου και νοσου.



Απο τη φυση τους τα αυτοανοσα ειναι υπουλα νοσηματα κρατωντας καλα κρυμμενα

μυστικα και με την ικανοτητα να μεταλλασονται οταν πας να πλησιασεις.


Χρωμοσωμικη διαταραχη του ανοσοποιητικου μηχανισμου λεει ο αλλος


"What do you make of this dear Watson?"  σκεφτεσαι μηχανικα.


"Αδυναμια του οργανισμου να ανταποκριθει στη καταπολεμηση και των πιο απλων

λοιμωξεων  συνηθως πυροδοτουμενα απο περιοδους εντονου αγχους και πιεσης"


"Relax, i am a doctor "  για τους πιο μυημενους



Ας ειναι.Αν η ποιοτητα ζωης παραμενει καλη και υπαρχουν μακρα μεσοδιαστηματα

ηρεμιας αναμεσα στις υποθετικες περιοδους εκρηξης των,τοτε μπορουμε να συνυ-

παρξουμε μαζι τους στο ιδιο σωμα.


Materials and Methods

Ασκηση

Καλη διατροφη

φαρμακευτικη αγωγη συντηρησης.

Ελεγχος αγχους


Τη νοσο θα την παρομοιαζα με το Moriarty.Prof James Moriarty


Πανεξυπνη,υπουλη σχεδον ιδιοφυης στο να κρυβεται χωρις να αφηνει ιχνη.


" come now, did you really think, only you can play this game?"


Μα ασφαλως και οχι


Two can play this game.


so be it.

The world cries out for a hero.

Παλαιστινη-Λωριδα της Γαζας

Αφρικη -γενοκτονια σε Νιγηρια

Συρια-Τζιχαντ

Παρισι -Τρομοκρατια

Ιονιο-Φωτια σε πλοιο

Ισπανια-F-16

Μεξικο -συνορα με ΗΠΑ το μεγαλυτερο σε αναλογια ποσοστο δολοφονιων

και απαγωγων.

Μεταναστευτικο.

Πτωσεις επιβατικων Μαλαισιανων αεροσκαφων επι το πλειστον.



Για φαντασου ομως να υπηρχε ενας.



Γιατι απο τους πολλους (και πιο ρεαλιστικο ειναι η αληθεια) προκοπη δε βλεπω.

depends which part of the sky you are looking at..

One day

"One day I'll remember.


 I'll remember everything that happened: the good, the bad, those  that survived



 And those that did not." 



but not now.



-Bilbo Baggins-

Κυνοδοντας

Η επικεφαλιδα ειναι αυστηρα παραπλανητικη.

Γνωριζω τη ταινια η οποια μαλιστα δε με ενθουσιασε και τοσο.


Λατρευω τους κυνοδοντες αν και ειναι δοντια παραπονεμενα.Και υποτιμημενα

Βλεπεις ο κυνοδοντας εχει παντα μια ελαφρα πιο κιτρινωπη χροια απο τη φυση του

Και αυτο ειναι κατι που δεν πολυαρεσει στο κοσμο

Λατρευω τη στρατηγικη θεση που καταλαμβανουν στο στομα.Ακριβως στη γωνια

του στοματος και απο κει και πισω αυτος ειναι που οριζει μια ευθεια οροσειρα

φυματων απο προγομφιους γομφιους μεχρι να φτασεις στο φρονιμητη.


Ηρθε με μια ιδιαιτεροτητα μια αποκλιση απο το φυσιολογικο.

Οι νεογιλοι της κυνοδοντες ειχαν αρνηθει πεισματικα να πεσουν, την εποχη

που επρεπε να δωσουν τελετουργικα σχεδον στη θεση στο διαδοχο μονιμο.

Σε μια σειρα μονιμων δοντιων δυο "πιτσιρικια" της αλλοιωναν τη συμμετρια ,μια

χρυση αναλογια που ποτε της δεν εζησε.

Τοσα χρονια στο στομα αναμεσα στη παρεα ολολευκων μονιμων τα νεογιλα της ειχαν

χασει το λευκο αυτο καταλευκο χρωμα τους εξ ου και οι ονομασια γαλαξιες ( λευκα

σα γαλα)

Μου ζητησε τη βοηθεια μου με παραπονο οτι οι κοπελες των οδοντιατρων ειναι οι

πιο αδικημενες.Δεν την αδικω ετσι ειναι.Βρισκουμε χρονο να βολεψουμε τους παντες

και ξεχναμε τους ανθρωπους που ειναι διπλα μας.

Η ανταμοιβη μου δε θα μπορουσε να ταν υλικη αλλα αυτο που αντικρυσα ξεπερνουσε

καθε μου προσδοκια.Δε μιλω για το αποτελεσμα αυτο εγκειται στη προσωπικη εκτιμηση

του καθενος.

Το χαμογελο της αβιαστο και καλοσχηματισμενο.Η γλωσσα της να περνα απαλα

 βελουδινα σχεδον πανω απο το νεο της μονιμο πια δοντι και εκεινη να χαμογελα

 πλατια.

Η αμοιβη μου ηταν και ειναι αυτο το χαμογελο

Kαθομαι και τη χαζευω να χαμογελαει με τη καρδια της, ισως να ναι και ο τροπος της

να μου πει ευχαριστω αν κ δε θα χρειαστει ποτε να το κανει και το ξερει.

Για κατι τετοιες στιγμες αγαπω πολυ αυτο που κανω.Για αυτα τα χαμογελα για αυτο

το βλεμμα οταν εγω δε κοιταω.

Με ποση χαρα και περηφανια το δειχνει σε ολο το κοσμο λες και περιμενει την επι-

κυρωση πως επιτελους μεγαλωσε αφου πια δε φαινεται ο παιδικος.Αλλα οπως μου

ειπε " Βρισκεται παντα απο κατω απο αυτο που μου εφτιαξες αρα κατα βαθος

ειμαι ακομα παιδι"

Δε το χα καν σκεφτει ετσι αλλα χαρηκα πολυ που το ακουσα.

Για αυτες τις συμπεριφορες ειμαστε ικανοι να κανουμε τα παντα

Να βλεπουμε καταματα την ευτυχια.

Ειμαστε λιγο αδικημενη καστα.Απο την Αγγλια ακομα θυμαμαι τη πρωτη λεξη

των ασθενων στη καρεκλα

" I hate the dentist"

Μπα? εμας μας ρωτησες?


Αλλα να που ενιοτε στο βλεμμα καποιων ανθρωπων κοντινων η ακομα και οχι

νιωθουμε ενα λιγο απο το τιτλο του Αρουντατι Ροι

"Ο θεος των μικρων πραγματων"

Γιατι ετσι αισθανεται καποιος οταν κανει εναν ανθρωπο να χαμογελα με τη καρδια

του.

Τι ψαχνεις?

Τι ψαχουλευεις στα κρυφα?

μιλα σε μενα  αντι να διαβαζεις και να φτανεις σε συμπερασματα η σεναρια.

Στο πα μερικες μερες πριν

Το αντιδοτο των φοβων μου ξυπναει καθε πρωι μαζι μου.

;-)