Μα εχθες αργα το βραδυ...

Η ωρα πρεπει να ταν γυρω στις 12 ο καιρος ειχε ελαφρως αρχιζει να αλλαζει.

Οδηγουσα για το σπιτι και ετσι για την αλλαγη ειπα να αλλαξω σταθμο μπας και

βρω καποιον με μουσικη, ειχα μπαιλντισει με αναλυσεις επι αναλυσεων με το

῾δευτερη φορα, πρωτη φορα αριστερα῾

Βρηκα ενα τραγουδι του Ρεμου που ομολογω δε το ξερα αν και ο Ρεμος διαχρονικα

δε με αφηνει αδιαφορο.

Το ακουσα ευχαριστα και επιασα τον εαυτο μου σημερα να το αναζητω να το

ξανακουσω. Απ οτι καταλαβα οι στιχοι πρεπει να ναι του Αντωνη Βαρδη

κατι στο ολο στυλ το προδιδει.

Αδιαφορα αρχιζα να διαβαζω τα σχολια καποιων στο Youtube.

Οκ αλλοι πληγωμενοι αλλοι ακομα ερωτευμενοι αλλοι μονοι αλλοι να βριζουν

αλλοι να βριζουν αυτους που βριζουν και διαφορες προσωπικες ιστοριες ῾παυλα῾

αφιερωσεις.

Θεωρω οτι μαλλον γινεται αυτοματα και αυθαιρετα να προσωποποιουνται μερικα

τραγουδια ,μερη,εικονες δρομοι κοκ αναλογα με τη προσωπικη διαδρομη και τα

βιωματα του καθενος.

Ισως μεσα μου να ηθελα να το αντιμετωπιζα με καποια δοση νοσταλγιας ολο αυτο

Προσπαθησα μετα να μπω στη θεση αυτων των ξενυχτισμενων και μη,απο κατω

στα σχολια.

Οι περισσοτεροι υποθετω εχουμε βρεθει σε αυτη τη θεση που περιγραφει το τραγουδι

αν και οχι ολοι με την ιδια αντιδραση.Νομιζω ρολο παιζει το ῾ ειδικο φορτιο῾της καθε

σχεσης.Η ακομα και το πως εληξε αυτη η σχεση η αν οχι σχεση το οτιδηποτε παραπλησιο

με αυτο.Η ηλικια επισης παιζει το ρολο της.Αλλιως αντιδρας στα 20 με 25 αλλιως στα

30 και αλλιως στα 40.

Η δικια μου αυστηρα αυθαιρετη θεωρηση των πραγματων ειναι πιστευω πως ειναι

θεμα προστασιας του εαυτου.Καταρχην αποφυγη πιθανων διασταυρωσεων των

δρομων των εμπλεκομενων προσωπων.Που σημαινει δε μαρκαρουμε τη διαδρομη

του η της προς τη δουλεια της/του και ολως τυχαιως καθε μερα αποφασιζουμε να πιουμε

καφε στο γωνιακο καφε απεναντι απο τη δουλεια τους.Επισης δεν την αραζουμε

κατω απο τα σπιτια.Εκει πλεον δε μιλαμε για προστασια εαυτου βεβαιως βεβαιως

αλλα για το λεγομενο ῾τα ηθελε ο κωλος μας῾.Περαν ασφαλως και της εισβολης

στην ιδιωτικοτητα του αλλου.

Τωρα για την απευκταια περιπτωση που, οντως οσο και να χεις αποφυγει σαν ο

διαολος το λιβανι να βρεθεις στο δρομο τους,τελικα τους δεις.

Βασικα ψυχραιμια. Χαμογελο.Τιποτα παραπανω.αν ειναι να μιλησετε θα μιλησετε.

Αλλα και παλι ειπαμε βασικο το φορτιο που κουβαλουσε η σχεση.

Προσωπικα ομολογω πως μου χουν συμβει τα σχετικα μετα απο αρκετα χρονια οποτε

τα πραγματα βγηκαν μαλλον ανετα και αυθορμητα.Και ναι ας ηταν και ειδικο το

φορτιο.

Τωρα σε αλλες περιπτωσεις μαλλον εχω υπαρξει τυχερος και προσεκτικος

στο να προστατευω τον εαυτο μου και να μη ζοριζω τη τυχη μου.δε φοβαμαι την

αντιδραση μου νομιζω ειναι κοινη λογικη ειδικα αν καποιος γνωριζει το τι

σημαινει ῾ ανευ ορων῾.Λογικο ειναι να μην περιμενεις πως ο καποιος η καποια

που καποτε μπλεχτηκαν οι ζωες σας θα εχει μονασει και θα ξημεροβραδιαζεται

με τη σκεψη σου.Λογικο να θες το καλυτερο γι αυτον ακομα και αν δεν ειμαστε

εμεις αυτοι που θα το προσφερουμε.


Αν λοιπον συμβει?

Ψυχραιμια,χαμογελο (αναλογα με τις αντοχες του καθενος)

Οι προβολεις μακρια απο μας

Δυστυχως δε θα υπαρχουν παντα σταθμοι μετρο να κατεβουμε να παρουμε το

επομενο ουτε καφετεριες  στη μεση της Αλεξανδρας να χωσουμε το κεφαλι μας

στη τσαντα μας.