29 Mαιου 1453

Αρχισε μετα τις μια τα ξημερωματα..ηταν 29 Μαιου 1453.


μετα τη λειτουργια στην Αγ.Σοφια.


Ταυτοχρονα απο τρια σημεια...


To κανονι του Ουρβανου χτυπουσε ανελεητα τα γερασμενα τειχη.



Ο τελευταιος αυτοκρατορας του Βυζαντιου ηταν στην Πυλη του Αγιου Ρωμανου.


οπου και επεσε σαν απλος στρατιωτης, αναμεσα σε απλους στρατιωτες,


και περασε στο μυθο.


Για την ιστορια....ηταν 8.500 εναντιον 150.000

Κατι αναμεσα σε Σταινμπεκ και Μπρεγκοβιτς.

Πραγματικα για καποια πραγματα πρεπει να εισαι ευγνωμων που τα ζεις!!!


νομιζεις πως εισαι σε καποια ταινια καπου διπλα υπαρχει η καμερα πανω απο


το κεφαλι σου και λες δε μπορει καποιος πρεπει να το βλεπει ολο αυτο


το σουρεαλ σκηνικο που στηνεται εξω απο τα σχολεια καθε φορα που παμε


να υπενθυμισουμε στον εαυτο μας πως δεν ειμαστε "μωροι" (εκλογες ντε)


μωρος= αυτος που δεν ασχολειται με τα κοινα οπως ελεγαν και οι αρχαιοι


καλα ισως και μασωντας λιγα φυλλα δαφνης παραπανω απο το κανονικο


(μαστουρια ντε)



οκ μεσημερι το θερμομετρο να αγγιζει τους 30 και πλησιαζω γρηγορα γιατι εχω


παρκαρει με τα αλαρμ σε ενα παρκιν.


Με σταματαει μια κυρια!!!


"Τι θα ψηφισεις?"


Μαλιστα.. τι ειναι αυτο τωρα σκεφτομαι μαλλον ξαφνιασμενος και ολιγο ξινισμενος


"χαχα " της χαμογελαω "η ψηφος ειναι μυστικη" απανταω μαλλον γρηγορα


για να τη ξεφορτωθω.


"Τα σταφυλια τραγουδανε ακομα"....



ποιο??????


!!!!!!   δε θυμαμαι καν το υφος μου εκεινη τη στιγμη αλλα μου ξεφυγε ενα


"ωπα εδω ειμαστε τωρα αυτο μας ελειπε"


"πως ειπατε"  ρωταω δαγκωνοντας και λιγο τα χειλια μου να μη γελασω με το


ολισθημα της κυριας αναμεσα στον Σταινμπεκ και τον Μπρεγκοβιτς.



" Τους γαμ...εγω ολους σημερα...δε ψηφισα εριξα λευκο"


Γυρναω πρωτα λιγο δεξια και μετα λιγο αριστερα.ψαχνω τη καμερα! δε χαμογελουσα


αλλα αλλα ελεγε η εκφραση μου.


"ναι...ξερετε τωρα ...." παω να πω


"Αυτοι ρε φυλακισαν το Κολοκοτρωνη και τον αφησαν να πεθανει στη φυλακη


ρε ποιους να ψηφισω τα καργ....τους πουσ....τους κωλομπαρ....."


 ''δε πεθανε στη φυλακη κυρα μου" απο μεσα μου αλλα αντε τωρα να της το πεις.!


χαμηλωνω λιγο το κεφαλι να τη κοιταξω καλυτερα και αναρωτιεμαι τι θα σκεφτοταν


καποιος τριτος αν εβλεπε απο μακρια ενα τυπο γυρω στο 1.80 να μιλα με μια


κυρια γυρω στο 1.50 ειδικα με το υφος μεταξυ αποριας και κωμωδιας που ειχα



"ρε φιλε δε το ζω αυτο "



"ναι ναι εχετε δικιο.τι να σας πω και γω τωρα δε ζουσα και τοτε ξερετε"


με διακοπτει βιαια οχι η κυρια αλλα ο Βαγγελης απο το δρομο


"Οι πατατες του Βαγγελη ειναι ζαχαρη και μελι.....οι πατατες χορευουν τσαμικο


μπανανες Τσικιτα"


Ενταξει μονο οι Λοκομοντο λειπουν τωρα και ενας ιπταμενος ροζ ελεφαντας.


τι σχεση εχουν τωρα οι πατατες και οι μπανανες που διαφημιζε ο αυθαδης Ρομα


κυριος που διεκοψε αυτη τη καλη και ευγενικη κυρια.τι θελα και το πα


"ρε δε μας γαμ...και συ"


κλαιω....απο μεσα εννοειται δεν εχω καμια διαθεση να φαω καμια παρομοια ευχη

μεσημεριατικα.

ειμαι σιγουρος οτι καπου υπαρχει αυτη η καμερα και τραβαει τραβαει και εχουν

λυθει καποιοι στα γελια.

ελπιζω να μην ειναι αυτα τα δυο βλαμμενα ο Σαββας και ο αλλος με τα Kinder Bueno!!


"λοιπον να στε καλα εγω πρεπει να φυγω τωρα ...."


"Παλικαρι μου..."

"Ωπα να και η ατακα Τελλυ Σαββαλας ...μου ρχεται" σκεφτομαι.


"παρακαλω " απαντω


"Οταν θα σαι στο παραβαν να προσεχεις το κωλαρακι σου με ολους αυτους εκει"


Εμμ τι σου πα!!


....."γαμωτο που ειναι αυτος ο Θανασης οταν τον χρειαζεσαι.!!!!!!"


νομιζω οτι το υφος μου πλεον ειχε κατι απο Αρσενιο Χολ στο πριγκηπα της Ζαμουντα


 ( i want to tear you appart)....και αν ειχα και γω νερο στο στομα θα χε φυγει....

δε κανει κρυο στην ελλαδα μουρμουρισα....γελωντας...


και δε θα κανει και ποτε.

Our Deepest Fear

Our deepest fear is not that we are inadequate. 

Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is 

our light, not our darkness, that most frightens us. 

Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened

 about shrinking so that other people won't feel insecure around you.

 We are all meant to shine as children do. It's not just in some of us; 

it is in everyone. And as we let our own lights shine, we unconsciously

 give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear,

 our presence automatically liberates others.

Hablar con él

Μου εδωσες μια μικρη αφορμη σημερα μπουφο.

Δε σκοπευα να γραψω κατι.

Μου πες ξαφνικα ομως το ποσο μονη νιωθεις.

κυριολεκτουσες.

πατησες μια χορδη ευαισθητη.

Εκεινος να λειπει ολη μερα στη δουλεια.να γυρναει το βραδυ κουρασμενος

να μη προλαβαινει καν τα παιδια του.και σενα να σε προλαβαινει για ποσο?

για μιση ωρα για μια ?

Εσυ ολη μερα να σαι μονη.να τα προσεχεις να τα φροντιζεις .και μεσα σε ολα να χεις

και τη δουλεια σου

Τα σαββατοκυριακα να λειπει να τεντωνει το χρονο μπας και βρει λιγο και για κεινον

μονος .και αυτος .και εσυ.

"ειναι αγαπη αυτο"? με ρωτησες

ειχε ενα παραπονο μια απελπισια η ερωτηση σου.βλεπεις δεν ειναι και χθεσινο, σου

συμβαινει καιρο.

δεν ακουσα τη φωνη σου ειναι η αληθεια μα δε χρειαζοταν και ολας.

και ενιωσα καλα γι αυτο που δε χρειαστηκε καν να σαι μπροστα για να

σε ακουσω.

Δε ξερω να σου απαντησω τι ειναι αγαπη και τι οχι.

ειναι αναφαιρετο δικαιωμα του καθενος να προσδοκα αγαπη ετσι οπως την εχει 

ερμηνευσει σαν εννοια στο μυαλο του.

Βλεπεις και γω πιστευα πως ειναι κατι πολυ ευγενες και σωστο να ναι καποιος ολη

μερα ορθιος στη δουλεια του θελοντας ετσι να προσφερει τα παντα στην οικογενεια

του. Στον ανθρωπο του.

Μια αλλη εποχη δε θα βρισκα κατι μεμπτο σε αυτο.

ειναι ομως ετσι? τα πραγματα που νομιζουμε οτι κανουμε για τον εαυτο μας και για 

τους αλλους ειναι τελικα ετσι η μηπως τελικα ο εαυτος μας μπαινει στη βαση μιας

κλιμακας.?με ολους τους υπολοιπους απο πανω.

Το να επιχειρησεις να τραβηξεις παραλληλους δεν εχει και πολυ νοημα οταν κατι τετοιο

ειναι βαθια ριζωμενο μεσα σου.Οταν ετσι εχεις μεγαλωσει οταν αυτο παντα εβλεπες.

Μονο που διαπιστωνεις πως στο τελος της ημερας ουτε τον εαυτο σου φροντιζεις ετσι

 ουτε και τον ανθρωπο σου.

θελω να πιστευω πως οι ανθρωποι που ειναι φτιαγμενοι για το μαζι θα βρισκουν

παντα χρονο να κανουν πραγματα μαζι.Θα τον τεντωσουν θα τον λυγισουν θα

τον σπασουν αν χρειαστει το χρονο,τη κουραση,τη διαθεση,τις υποχρεωσεις

τη δουλεια αν προτιμας ,και θα  κανουν πραγματα μαζι.

 εκει ειναι η ευχαριστηση.η διασκεδαση.

στις στιγμες του "μαζι".

στο μοιρασμα.

Δεν εχει τοσο σημασια το αποτελεσμα αν χανουμε τη πορεια.και χανεις και χανει 

τη διαδρομη ετσι.

ειναι σα μια γραμμικη συναρτηση,ακολουθια δε ξερω πως λεγεται

εσυ εισαι ο μαθηματικος.

προσπαθουμε να φτασουμε απο το 1 στο 10 και διαπιστωνουμε ποσα νουμερα 

χασαμε.

Μου απαντησες δεν εχω παιδια δε ξερω,δεν εχω παντρευτει δε ξερω..

δε ξερω.πραγματι.

ελπιζω, θελω, ευχομαι να ναι ετσι .να μαι και γω ετσι.

Εντελως σχιζοφρενικα συνειδητοποιω ποσο χρονο χανουμε .ποσες στιγμες 

ποσες βολτες ποσα ομορφα πραγματα.

Δεν υπαρχει καποια ασφαλης συνθηκη να ακολουθησεις η να σου πω τι να κανεις.

Ισχυει οτι σου πα

Αν τον ρωτησεις ισως στη μαγικη εκεινη στιγμη μεταξυ υπνου και ξυπνιου

θα σου πει ποσο ευτυχισμενος ειναι που παντα ξερει πως καθε μερα θα γυρισει σε

σενα ακομα και για μια καληνυχτα σου.

Δε τα αναιρει ολα αυτο ασφαλως και οχι

ομως ειναι παντα ομορφο να  λεγεται.

Τι να του πεις αν με ρωτουσες?

"η και οι δυο μαζι η κανεις...με ακους"?

εγω με μενα
εγω με σενα
εσυ με μενα
εσυ με σενα
και
εμεις με το κοσμο.

νομιζω αυτο ειναι το νοημα.

οσο ακομα υπαρχει καιρος.

ειλικρινα, αν και θεωρω πως παντα μπορουσα να βρω ορμωμενος απο τη παραμικρη

λεξη του αλλου, το αντιστοιχο soundtrack απο ταινια με πιασες απροετοιμαστο σημερα

αλλα αν ηταν να βαλω κατι θα ταν αυτο

απλα αλλαζει το "προσωπο"

καλο ξημερωμα

Dances with wolves

 

Oscar μουσικης 1991 : John Barry

Oscar σκηνοθεσιας : Kevin Costner.




πρωτο cd soundtrack δωρο

Love me if you dare

                                                                cap ou pas cap ?





Την ταινια δεν την εχω δει αν και απ οτι μου λενε και απ οτι ειδα στο trailer

ειναι must see.

Δεν προσπερνας και ευκολα ταινια με την Cotillard

την ευκαιρια να χαζεψεις αυτο το ελαφρυ δαγκωμα των χειλιων της

που κανει σχεδον σε καθε της ταινια.


                                                          Whoever holds the tin box

Η ταινια ειναι μια γαλλικη παραγωγη του 2003 και τη σκηνοθεσια υπογραφει

ο Yann Samuel.

πρωταγωνιστουν η Marilon Cotillard και ο Guillaume Canet ( ζευγαρι κ στη ζωη)

Προκειται για την ιστορια δυο ανθρωπων που απο τη παιδικη τους ηλικια παιζουν

μυστηρια και επικινδυνα παιχνιδια θαρρους μεταξυ τους τα οποια ενω αλλοτε

αποτελουν ενα τροπο για να ανακουφισει ο ενας τον πονο του αλλου,στην ουσια

ειναι τα βηματα που θα τους αποδειξουν πως οι ζωες τους ειναι δεμενες μαζι για παντα.


Τη μουσικη εχει γραψει ο Phillipe Rombi και το soundtrack ονομαζεται Jeux d'enfants

Καταπληκτικες ρομαντικες οβερτουρες με ενα πιανο να κυριαρχει οπως εξαλλου

και στις περισσοτερες γαλλικες παραγωγες προσδιδοντας ενα τονο ρομαντικο και

δραματικο.

H συμφωνικη δεν ειναι απλα παρουσα για να γεμιζει τα κενα αλλα συμμετεχει ενεργα

κυριως σε πιο δραματικες στροφες της ταινιας η και σε στιγμες της νεαρης ηλικιας

των πρωταγωνιστων.

Χαρακτηριστικο του soundtrack ειναι πως κατα τη διαρκεια της ταινιας

κυριαρχουν αποσπασματα η ακομα και ολοκληρο το κομματι La Vie en Rose

αλλοτε απο την Donna Summer αλλοτε απο τον Louis Armstrong,τη Zazie και το

Trio Esperanca.Καθε του εκτελεση μοιαζει σαν ενα καινουριο κομματι οσο και αν

πατα στη γνωστη μελωδια  με τη φωνη της Piaf η οποια και ακουγεται επισης.



οτι πρεπει για μεσημερι βροχερης κυριακης!

                                          

και ενα απιστευτα αισιοδοξο κομματι.


ακου το ολο.στο τελος θα μεινεις με χαμογελο

"Για να κερδισεις το παιχνιδι..θες ενα κουτι

και ενα ομορφο κοριτσι"

Glennfinnan

Υπαρχει ενα μερος στη Βρεττανια.

Στη Σκωτια.

Απο τη πρωτη στιγμη που το ακουσα μεσω της μεστης φωνης του Christof Lamper μιας

φωνης που οσο και αν το παλεψε δε μπορεσε ποτε ευκολα να αποβαλλει μια ευδιακριτη

παιχνιδιαρικη σχεδον γαλλικη προφορα, ηθελα να το επισκεφτω


"Glenfinnan,on the shores of the lοch Shiel"

Ηταν το Highlander  το μακρινο 1986  ενα φιλμ ενας χαρακτηρας που οσο και αν

προσπαθω να το αρνηθω σημαδεψε καποιες πτυχες του χαρακτηρα μου σε μεγαλο βαθμο.


Ομολογω οτι σταθηκα τυχερος και τελικα το 2006 καταφερα να επισκεφτω τη Σκωτια

και κατ επεκταση το Glenfinnan

Gleann Fhionghain  

Aυτη ειναι η πραγματικη του ονομασια και προκειται για ενα μικρο χωριο στη περιοχη

Lochaber των Highlands στη δυτικη ακρη της Σκωτιας.

Το χωριο βρισκεται στις οχθες της λιμνης Loch Shiel και εχει πλουσια ιστορια οσο 

και κινηματογραφικο παρελθον.

Δε ξερω αν συμπεριφερομουν σα να ταν απωθημενο.

Ολη τη διαδρομη απο το Εδιμβουργο ως το χωριο την ειχα ντυσει με ηχους απο τη ταινια

η καρδια μου χτυπαγε ταμπουρλο οταν πια ειδα τη πινακιδα οτι εμπαινα στη πολη και

με το Bonnie Portmore να παιζει στο αμαξι.

απωθημενο οχι..ονειρο ναι.


ο καιρος ηταν συμμαχος.typical scottish weather που χει πει και ο Μελ.

δε με ενοχλουσε καθολου.

ψιλοβροχο,λιγο ομιχλη και ακτινες ηλιου δειλα δειλα να σκανε απο χαραμαδες ουρανου.

και ενα κρυο τοσο ωστε να σου υπενθυμιζει να κουμπωθεις.

μυριζε ακομα βροχη και υπηρχε μια τρομακτικη αποκοσμη σχεδον, ησυχια.

το αγαλμα του Ορεσιβιου δεσποζει στη περιοχη μνημειο περιπου 18 μετρων που χτιστηκε

απο τον Bonnie prince Charlie το 1815 για να σημειωσει στο χρονο το μερος οπου ξεκινησε

η επανασταση του γνωστοτερη και ως Jacobite rising.

Για μενα ηταν κατι παραπανω απο αυτο. Hταν ενας Highlander.


κοιτωντας το νησι  στην ακρη της λιμνης νομιζα πως μπορουσα ακομα να ακουσω τον ηχο

απο την κλαγγη των σπαθιων στη ταινια την ωρα της προπονησης..........η μουσικη στο ipod

βοηθουσε.

το παλιο αποστακτηριο σε μικρη αποσταση απο τις οχθες της λιμνης που ακομα και απ

εξω οταν περνας ειναι αδυνατο να μη διακρινεις τη μυρωδια ουισκι απο τα νοτισμενα

ξυλινα βαρελια


βρηκα ενα παγκακι σε ενα λοφο ακριβως απεναντι απο το μνημειο και να εχω

πανοραμικη θεα.


δε θα πω.θα  σου δειξω.



για τι πραγμα να μιλησω.?

για το απιστευτο μπλε του ουρανου οταν  καποτε κοπασε η βροχη?

για το πιο υπεροχο V που χω δει ποτε να σχηματιζουν τα βουνα την ωρα που γλειφουν

τις οχθες της λιμνης.?

για την ομορφη μονοτονια της περιοχης να ενναλλασει το πρασινο με το καφε και το μπλε?

για τον κρυο αερα που σου φερνε ριγος στη σπονδυλικη στηλη αλλα να μη κουνας ρουπι?

για το μισογκρεμισμενο πυργο στα δεξια της λιμνης? ποσο πιο Highlands ???

και κει που δε χορταινεις να ρουφας καθε σημειο  λες να γυρισω λιγο και απ την αλλη

εκει κυριαρχει το πρασινο της γης με το γαλαζιο του ουρανου

 η πετρινη γεφυρα και σιδηροδρομος γνωστα,μη παιδευεις  το μυαλο σου.

Ηταν εκει στο Harry Potter. στο ταξιδι προς το Hogwards.


περιστοιχισμενος απο γνωστες κινηματογραφικες σκηνες λουσμενος απο μουσικη

των ταινιων ενιωσα ευλογημενος που αξιωθηκα να βρεθω εκει.



δε θα σου πω

θα σου δειξω.

και θα βαλω το ipod στα αυτια σου.

μονο ετσι.

μονο ετσι.